Mundo Máxico
- 49 criaturas
- 9 linguas
- +20 países
- Exposición feita polo alumnado e profesorado da EOI de Vigo
Mundo Máxico
Lobishome
Nubeiro
O Gatipedro
Preme na lingua para ir directamente a aquelas criaturas
Saci-pererê, Brasil
Boitatá, Brasil
Cervo Rei, Portugal
Wendigo, Canadá
Big foot, Canadá
Caddy, Canadá
Yara-ma-yha-who, Australia
Bunyip, Australia
Urayuli, Alaska
Menehune, Hawaii
Hawkesbury River Monster, Australia
The Kelpies, Scotland (UK)
The Cornish Piskies, England (UK)
The Fear Gorta, Ireland
The Sluagh, Ireland
The Pooka, Ireland
Aos sí, Ireland
Fairy forts, Ireland
Leprechaun, Ireland
Ahuízotl, México
Cadejo, El Salvador
Yacumama, Ecuador y Perú
Imbunche, Chile
Madremonte, Colombia
Vouivre
Came-cruse
Garache
Rougarou
Nuton
Nachtkalb
Befana
Buffardello
Silvius
Krampus
Die Heinzelmännchen
Rübezahl
Klabautermann
Mundo Máxico
Galicia
Un lobishome, tamén coñecido como licántropo, é, nas mitoloxías, lendas e folclores, principalmente da civilización europea, un humano que posúe a capacidade de transformarse, parcial ou totalmente, nun lobo ou nunha criatura antropomorfa próxima a este.
En Galicia a tradición sinala que se un matrimonio ten sete ou nove fillos homes sen que nacese femia ningunha polo medio, o último queda marcado polo estigma da fada, converténdose en lobishome, foxe para o bosque por un período de sete anos (aínda que segundo as zonas pode variar entre seis e nove anos), e nese tempo non pode ser ferido nin capturado. Con todo, na tradición galega tamén existe o neno que nace xa cos síntomas do lobishome e que padece ciclicamente os síntomas.
Un dos casos máis coñecidos de lobishome foi Manuel Blanco Romasanta, o lobishome de Allariz.
Mundo Máxico
Galicia
O nubeiro é un personaxe da mitoloxía galega de aspecto forte e grande, vestido con peles negras, capaz de provocar tormentas e dirixir os raios á vontade. Asóciase, polo xeral, con todo o relativo ao fenómeno da treboada, é dicir, néboa, raios, lóstregos ou chuvia forte. Sae polas mañás das ferrerías para cabalgar os ceos provocando tormentas e lanzar raios e volve a media noite acompañado de cobras e lagartos. En ocasións baixa á terra para ver o resultado das súas fazañas ou para pedir asilo nalgunha casa ou cabana logo de perder algunha nube.
Noutras partes de Galicia, os nubeiros teñen a aparencia dun home de pequeno tamaño, co corpo cuberto de pelo e un rabo longo e retorcido. Desprázanse subidos en grandes nubes e son os responsables das tormentas de verán e doutros moitos estragos. Un dos métodos tradicionais para esconxuralos é tocar as campás da igrexa.
Mundo Máxico
Galicia
O gatipedro é unha figura mitolóxica de Galicia que fai mexar ós nenos na cama. Ten forma de gato branco cun corno mouro na cabeza. Vai ás casas polas noites, para nos cuartos nos que hai nenos durmindo, e entón ponse a verter auga polo seu corno. O neno durmido, escoitando o pingar da fonte do gatipedro, soña que mexa, e de verdade mexa na cama. Segundo a tradición, para espantalo é necesario botar unhas areas de sal diante da porta do cuarto e a carón da xanela. O gatipedro camiña apoiándose, ademais de nas catro patas, na lingua, polo que cando sente o sabor do sal, dá a volta e deixa ós nenos da casa en paz.
Mundo Máxico
Vila Nova de Cerveira
Portugal
Convencido de que o cume de um monte no Alto Minho era a terra ideal para a sua manada, o destemido Cervo Rei declarou que nesta terra, quem mandava eram os cervos e não os homens. E disse mais: para preservar a independência e integridade deste território, os cervos não iriam fugir mais. Antes, lutariam bravamente pela sua terra e enfrentariam que os quisesse perseguir. Os homens não poderiam entrar nestas terras. Os animais aclamaram em coro o Cervo Rei e juraram-lhe determinação e lealdade absoluta.
E assim, o Cervo rei e a sua manada foram enfrentando todos os que quiseram tomar as “Terras de Cervaria” em diversas batalhas: romanos, bárbaros, celtas, mouros… Contudo, ao longo de todas estas batalhas, os cervos da manada foram perecendo um a um, excepto o Cervo Rei.
Certa manhã, um emissário trouxe a mensagem de um cavaleiro português que desafiou o Cervo Rei para uma luta. Se ganhasse, ficaria na posse das “Terras de Cervaria”. Mesmo sozinho – uma vez que toda a sua manada havia morrido nas várias batalhas pela conservação destas terras – o corajoso e determinado Cervo Rei, não hesitou e aceitou o duelo.
No dia e hora combinada deu-se o combate que foi renhido e sangrento. Todavia, o Cervo Rei venceu e assim, permaneceu sozinho nas “Terras de Cervaria”, onde nenhum animal ou homem podem entrar. Consta-se que o Cervo Rei teve uma longa vida.
Mundo Máxico
Provavelmente o personagem mais popular do folclore brasileiro o saci-pererê, que tem como principal característica as travessuras que comete e possui uma carapuça mágica (o famoso gorro vermelho), que dá a ele poderes.
Uma das lendas mais populares no sul e sudeste do País conta que o Saci perdeu sua perna jogando capoeira e adquiriu o hábito de fumar um cachimbo. Suas principais travessuras com pessoas e animais são trançar as crinas de cavalos, assobiar para causar medo nos habitantes e viajantes, além de sumir com objetos. É também conhecido por trocar ingredientes nas cozinhas, causando terror nas cozinheiras.
Este personagem super querido tem até um dia só pra ele: 31 de outubro.
Brasil
Saci Pererê
Probablemente o personaxe máis popular do folclore brasileiro, cuxa principal característica son as bromas que comete e ten unha carapucha máxica (ou famoso gorro vermello), que lle outorga poderes.
Unha das lendas máis populares do sueste do país di que Saci perdeu a perna xogando á capoeira e adquiriu o costume de fumar unha cachimba. As súas principais bromas con persoas e animais son trenzar as crinas dos cabalos, asubiar, causar medo nos habitantes e viaxeiros, ademais de desaparecer con obxectos. Tamén é coñecido por trocar ingredientes na cociña, causando terror. Este personaxe súper querido ten un día só para el: o 31 de outubro.
Brasil
Mundo Máxico
Mundo Máxico
No folclore brasileiro, o Boitatá é uma gigantesca cobra-de-fogo que protege os campos contra aqueles que o incendeiam. Vive nas águas e pode se transformar também numa tora em brasa, queimando aqueles que põem fogo nas matas e florestas.
A origem deste mito está ligada a um fenômeno chamado fogo-fátuo. A decomposição de matéria orgânica, seja de vegetação ou animais mortos, libera gases que inflamam-se espontaneamente em contato com ar. Correntes de ar causadas pela passagem de uma pessoa nas proximidades podem deslocar as chamas fazendo com que pareçam uma cobra de fogo que a persegue.
Brasil
Boitatá
No folclore brasileiro, a Boitatá é unha xigantesca serpe de lume que protexe os campos das persoas que prenderían lume. Vive nas augas e tamén pode transformarse nun tronco candente, queimando aos que prenden lume aos bosques.
A orixe deste mito está ligada a un fenómeno chamado fogo fatuo (en inglés "will-o'-the-wisp"). A descomposición da materia orgánica, xa sexa procedente da vexetación ou dos animais mortos, libera gases que se inflaman espontaneamente ao contacto co aire. As correntes de aire provocadas por unha persoa que pasa preto poden desprazar as chamas facéndoas parecer unha serpe ardente que as persegue.
Brasil
Mundo Máxico
Mundo Máxico
Canada
A windigo (or wendigo/ˈwɛndɪɡoʊ/) is a a mythological creature or evil spirit originating from the folklore of Plains and Great Lakes Natives as well as some First Nations in North America. Windigos are described as powerful monsters that have a desire to kill and eat their victims. In most legends, humans transform into windigos because of their greed or weakness.
Various Indigenous traditions consider windigos dangerous because of their thirst for blood and their ability to infect otherwise healthy people or communities with evil. Windigo legends are essentially cautionary tales about isolation and selfishness as well as the importance of community.
Wendigo
Un windigo é unha criatura mitolóxica ou espírito maligno orixinado do folclore dos nativos das chairas e dos Grandes Lagos así como dalgunhas Primeiras Nacións de América do Norte. Os Windigos descríbense como monstros poderosos que teñen o desexo de matar e comer ás súas vítimas. Na maioría das lendas, os humanos transfórmanse en windigos por mor da súa cobiza ou debilidade.
Varias tradicións indíxenas consideran que os windigos son perigosos debido á súa sede de sangue e á súa capacidade para infectar co mal a persoas ou comunidades sas. As lendas de Windigo son esencialmente contos de advertencia sobre o illamento e o egoísmo e tamén a importancia da comunidade.
Canadá
Mundo Máxico
Canada
Bigfoot, is also commonly referred to as Sasquatch which means “wild men” in a Native American language. Bigfoot is a large, hairy, ape-like creature said to inhabit the forests of North America.
People have described Bigfoot as a very tall primate ranging from 2 to 4.5 meters tall, standing on two feet. Bigfoot often gives off a foul smell. Some say it moves silently, while others say it emits a high-pitched cry. Footprints attributed to Bigfoot have measured up to 24 inches (60 centimeters) in length and 8 inches (20 centimeters) in width. Visual sightings and even alleged photographs and filming have contributed to the legend. A scientist has suggested that Bigfoot could be a remnant of Neanderthals.
Mundo Máxico
PÉ GRANDE
O Pé Grande (do inglés Bigfoot) tamén é comunmente chamado Sasquatch que significa “home salvaxe” nunha lingua indíxena de Norteamérica. O Pé Grande é unha criatura grande, peluda e con forma de simio, dise que habita nos bosques de Norte América.
A xente ten descrito o Pé Grande como un primate moi alto que pode medir desde dous metros ata catro e medio. A miúdo deixa un cheiro desagradable. Algúns din que se move silenciosamente, mentres outros din que emite un bramido agudo. As pegadas atribuídas ao Pé Grande miden 60 centímetros de largo e 20 centímetros de ancho. A lenda foi forxándose con avistamentos, e supostas fotografías e videos. Un científico suxeriu que o Pé Grande podía ser un vestixio neandertal.
Mundo Máxico
Canada
The Cadborosaurus, nicknamed Caddy, is a sea serpent in the folklore of regions of the Pacific Coast of Canada. Its name comes from Cadboro Bay in Victoria (Canada) and the Greek root word "saurus" which means reptile.
The Cadborosaurus is described as having a long neck and a horse-like head with two giraffe-like horns, a body that could easily be over 6 metres long, with a pair of front flippers and a whale-like tail that provides powerful forward propulsion. It is claimed that it swims with up-and-down undulations producing a line of humps above the surface of the water.
There have been more than 300 reported sightings in the past 200 years and even several alleged carcasses have been found and attributed to the creature.
Mundo Máxico
CADDY
O Cadborosaurus, alcumado Caddy, é unha serpente mariña no folclore das rexións da costa do Pacífico do Canadá. O nome provén da Baía Cadboro en Victoria (Canadá) e da raíz da palabra grega “saurus” que significa réptil.
O Cadborosaurus posúe un pescozo longo e unha cabeza de cabalo con dous cornos de xirafa, un corpo que pode pasar fácilmente dos seis metros de lonxitude, un par de aletas pectorais e unha cola de balea que lle permite propulsarse con grande forza cara adiante. Dise que nada facendo movementos ondulantes arriba e abaixo producindo unha serie de lombas sobre a superficie do mar.
Tense informado de máis de 300 avistamentos nos últimos 200 anos e mesmo se teñen atopado supostas carcasas atribuídas á criatura.
CANADÁ
Mundo Máxico
Mundo Máxico
Hawaii
Menehune are a mythological race of dwarf people in Hawaiian tradition who are said to live hidden deep in the forest, far away from human settlements.
The Menehune are described as superb craftspeople. They have supposedly built temples (heiau), fishponds, roads, canoes, and houses. Some of these structures that Hawaiian folklore attribute to the Menehune still exist. They are said to have lived in Hawaiʻi before settlers arrived from Polynesia many centuries ago. Their favorite food is the maiʻa (banana), and they also like fish. Legend has it that the Menehune will only appear during the night, in order to build masterpieces. But if they fail to complete their work in the length of the night, they will leave it unoccupied. No one but their children and humans connected to them are able to see the Menehune.
MENEHUNE
Os menehune son unha raza mitolóxica de ananos na tradición hawaiana que se di que viven agochados nas profundidades do bosque, lonxe dos asentamentos humanos.
Os menehune son descritos como artesáns excelentes. Supostamente construíron templos (heiau), estanques de peixes, estradas, canoas e casas. Algunhas destas estruturas que o folclore hawaiano atribúe aos Menehune aínda existen. Dise que viviron en Hawai antes de que os colonos chegasen da Polinesia hai moitos séculos. A súa comida favorita é a maiʻa (plátano) e tamén lles gusta o peixe. Conta a lenda que o Menehune só aparecerá durante a noite para construír obras mestras. Pero se non completan o seu traballo durante a noite, deixarano desocupado. Ninguén, excepto os seus fillos e humanos conectados con eles, poden ver o Menehune.
HAWAII
Mundo Máxico
Mundo Máxico
Alaska
The URAYULI are over three meters tall with shaggy hair and glowing eyes, They are said to emit a high pitch cry resembling that of a loon.
Their long, lanky arms have been described as reaching down to their ankles.
It is said the Urayuli are transformed children who became lost in the woods at night. It is possible that this tale was started to keep children indoors at night.
These peaceful "hairy men" lurk in the southwestern woodland areas of Alaska.
URAYULI
Os URAYULI miden mais que tres metros de alto con cabelos peludos e ollos brillantes. Dise que emiten un berro agudo que se asemella ao do paxaro aquático movella. Describíronse con brazos longos e larguiruchos que chegan ata os nocellos.
Dise que os Urayuli realmente son nenos transformados, nenos que se perderon no bosque pola noite. É posible que este conto se orixinase para disuadir os nenos de saír da casa pola noite.
Estes pacíficos "homes peludos" axexan nos bosques do suroeste de Alaska.
ALASKA
Mundo Máxico
A kelpie is a shape-changing aquatic spirit of Scottish legend. Kelpies are said to haunt rivers and streams, usually in the shape of a horse. But beware…these are malevolent spirits! It may appear as a tame pony beside a river, particularly attractive to children – but they should take care, for once on its back, its sticky magical hide will not allow them to dismount! Once trapped in this way, the kelpie will drag the child into the river and then eat him. They can also appear in human form, as a beautiful young woman, hoping to lure young men to their death. They can use their magic to summon up a flood in order to sweep a traveller away to a watery grave. The sound of its tail entering the water is said to resemble that of thunder. And if you are passing by a river and hear an unearthly wailing or howling, it could be a kelpie warning of an approaching storm.
But there is some good news: a kelpie has a weak spot – its bridle. If you can get hold of it, you will have command over that and any other kelpie. A captive kelpie is said to have the strength of at least 10 horses and the stamina of many more, and is highly prized. It is rumoured that the MacGregor clan have a kelpies bridle, passed down through the generations.
Scotland (UK)
Mundo Máxico
OS KELPIES
Un kelpie é un espírito acuático que cambia de forma pertencente a unha lenda escocesa. Habitan en ríos e regueiros encantados, normalmente adoptando a forma dun cabalo. Pero hai que ter coidado: son espíritos malévolos! Pode que pareza un pequeno e manso poni á beira dun río, moi atractivo entre os cativos, olliño! Unha vez que o monten xa non o poderán desmontar! Unha vez atrapado, o kelpie arrastrará o pequeno ao río e comerao!
Tamén poden adoptar forma humana: poden aparecerse coma unha muller nova e fermosa co obxectivo de atraer homes novos á súa morte.
Poden usar os seus poderes máxicos para causar inundacións e arrastrar viaxeiros a unha tumba acuática.
O son que fai a cola dun kelpie cando entra na auga seica semella un trono e, se pasas preto dun río e oes un pranto ou un ouveo sobrenatural, atención! Pode ser un kelpie advertíndote dunha tormenta que se aproxima.
Pero hai tamén boas noticias, os kelpies teñen un punto débil: a brida. Se alguén se apodera da brida dun kelpie poderá gobernalo a el e a todos os outros. Disque un kelpie cativo ten a forza de polo menos 10 cabalos e a estamina de moitos máis e é moi valioso. Rumoréase que o clan dos McGregor ten unha brida que se pasa de xeración en xeración.
Escocia
(Reino unido)
Mundo Máxico
Cornwall, England
(UK)
The Piskie is a general name for a fairy race or tribe in Cornwall. In appearance they look like old men with wrinkled faces, and are small in stature with red hair. They dress in the colours of the earth especially green, using natural materials such as moss, grass and lichen.
Generally the piskies are seen as cheerful creatures with a prankish nature. They are said to be helpful but also mischievous, helping the elderly and infirm whilst sometimes leading the more able bodied traveller astray on the lonely moors. Many stories relate to travellers being led into the wild moorland to become hopelessly lost because of the Pixies.
Often places of ancient worship such as stone circles and barrows were avoided as piskie haunts.
Mundo Máxico
os piskies de cornualles
Piskie é o nome xeral que recibe unha raza ou tribo de fadas en Cornualles. Teñen o aspecto físico de homes vellos coas caras engurradas, de tamaño pequeno e cabelo roibo. Vístense coas cores da terra, especialmente verde, empregando materiais naturais coma musgo, herba ou liques.
Xeralmente son vistas coma criaturas animadas de natureza pícara. Disque son serviciais, aínda que tamén fedellóns, pois axudan ás persoas vellas ou ás que teñen dificultades para se moveren, mentres que despistan aos viaxeiros máis fortes para que se perdan nos páramos máis illados. Hai moitas historias de viaxeiros que se perderon en áreas desoladas dos que nunca máis se soubo por culpa dos Piskies.
Moitas veces os lugares de culto antigo, como os círculos de pedras e os túmulos, evitábanse polo medo de seren asentos de piskie.
cornualles,
inglaterra
(Reino unido)
Mundo Máxico
Mundo Máxico
The Yara-ma-yha-who is a red-skinned frog-like Australian monster that lives in the trees and feeds on those unfortunate enough to pass beneath one.
When a Yara-ma-yha-who spots its prey, it will jump down on top of them and suck its blood. It uses octopus-like suckers on the ends of its fingers and toes to hold on while it feeds. After the victim is sufficiently weakened from blood loss, but still alive, the Yara-ma-yha-who will swallow them whole. After falling asleep, the Yara-ma-yha-who will then regurgitate its victim. Upon waking, they will swallow the victim again. The process of eat-and-regurgitate will continue over and over again until the victim, who is usually alive throughout the entire process, becomes a new Yara-ma-yha-who.
Australia
Yara-ma-yha-who
O Yara-ma-yha-who é un monstruo de pel vermella e aspecto de ra que vive agochado nas árbores de Australia agardando que pase algunha persoa por debaixo.
O Yara-ma-yha-who salta enriba da súa victima e chúpalle o sangue. Agárrase a súa víctima cuns potentes chupóns que ten nos dedos das mans e dos pés. Cando a súa presa se debilita pola perda de sangue, o Yara-ma-yha-who engúllea enteira, vomítaa e volve a engullila. A pobre presa segue viva durante todo o proceso. Isto faino unha e outra vez ata que a presa se convirte nun novo Yara-ma-yha-who.
australia
Mundo Máxico
Mundo Máxico
The Bunyip is a malevolent mythical Australian monster said to inhabit lakes, swamps, rivers and lagoons. Physical descriptions of Bunyips vary widely. They have been described as having tusks, flippers, one or two eyes, scales, horns and a horse-like tail. It is believed that they come out of the water at night to feast on animals, young children, and women.
They have a loud howling call that can alert you to the presence of the creature from miles away and they lay their eggs in platypus nests.
Australia
bunyip
O Bunyip é un monstruo maléfico que habita os lagos, pantanos, ríos e lagunas de Australia. A descrición física destas criaturas varía moito. Algunhas persoas afirman que teñen caíños afiados, aletas, un ou dous ollos, escamas, cornos e un rabo de cabalo. Estas criaturas emerxen das augas pola noite para alimentarse de animais, nenos e mulleres.
Emiten un berro arrepiante que se pode escoitar a quilómetros de distancia e poñen os seus ovos nos niños dos ornitorrincos.
australia
Mundo Máxico
Mundo Máxico
Since the early 1800’s, people have claimed to see a monster swimming beneath the surface of Hawkesbury River in New South Wales, Australia. The river in which the creature is said to dwell stretches 120 km and has a maximum depth of 14 meters.
Like most sea/lake/river monsters, this aquatic anomaly is described as looking like the classic image of an extinct plesiosaur. The Hawkesbury River Monster is said to be between 7 to 10 meters long, with a large bulky body that is covered in patchy black and gray skin, a long neck that is topped off by a head shaped like an oversized football, four large flippers, and a thick tail that becomes skinnier the farther away from the body it stretches.
Australia
Monstruo
do río Hawkesbury
Cóntase que dende principios do 1800, a xente afirma ter visto un monstruo nadando no río Hawkesbury en Nova Gales do Sur, Australia. O río no que a criatura supostamente habita mide 125 quilómetros con ate 15 metros de profundidade. Como a maior parte dos monstruos dos ríos, lagos ou mar, ten unha anomalía que é descrita como a típica imaxe dun plesiosaurio en extinción. O monstruo do río Hawkesbury é supostamente entre 25 e 35 pés de largo, ten o corpo voluminoso cuberto de pel en motas gris e negra, un pescozo largo acabado nunha cabeza en forma de balón de fútbol grande, catro aletas grandes e ún rabo groso que muda máis fraco en comparación co corpo no que vive.
Australia
Mundo Máxico
Ireland
The term Fear Gorta is a Gaelic name which can be translated as ‘Man of Hunger’, ‘Phantom of Hunger’ and sometimes like ‘Hungry Grass’, although according to some, the last translation refers to a separate entity, ‘the Fear Gortach’.
It is said the Fear Gorta is the representation of an abandoned corpse with greyish green skin, long dirty nails, deathly thin and often with rotten flesh or flesh missing particularly on the cheekbones. His clothes are usually in tatters.
There are two reasons which explain his name, first of course, his appearance and secondly, he wanders the Earth at times of famine seeking for alms from passers-by. Those who pay alms are blessed by him but those who do not, are cursed until the end of their life with eternal hunger, poverty and bad luck.
The tale of the Fear Gorta emerged during the Irish Potato Famine or the Great Famine (1840-1849) when it is believed that one million Irish people died of starvation and two million migrated to the USA. It is said he rose from a patch of hungry grass which according to Irish folklore, are ‘unconsecrated grounds where forgotten souls cry out for the purgatory to end’.
There are no certain ways to defend yourself against the Fear Gorta, but there is some protection you can take; carrying a crust of bread in your pocket may protect you from the starvation effect of stepping on him, it is also believed that breadcrumbs spread in the affected area will reverse the spell in those recently cursed and definitely if you want to end the curse, you should salt and burn the field.
Mundo Máxico
o home da fame
O termo Fear Gorta é un nome gaélico que se pode traducir como "Home da fame", "Fantasma da fame" e ás veces como "Herba fame", aínda que segundo algúns, a última tradución refírese a unha entidade separada, "o Medo Gortach".
Dise que a Gorta do Medo é a representación dun cadáver abandonado coa pel verde grisácea, unhas longas e sucias, mortalmente delgadas e moitas veces con carne podre ou falta de carne especialmente nos pómulos. A súa roupa adoita estar desfeita.
Dous son os motivos que explican o seu nome, primeiro por suposto, o seu aspecto e, segundo, deambula pola Terra en tempos de fame buscando esmola aos transeúntes. Os que pagan esmola son benditos por el pero os que non o fan, son malditos ata o final da súa vida coa fame eterna, a pobreza e a mala sorte.
O conto da Gorta do Medo xurdiu durante a fame irlandesa da pataca ou a gran fame (1840-1849) cando se cre que un millón de irlandeses morreron de fame e dous millóns emigraron a EE.UU. Dise que se levantou dun parche de herba famenta que, segundo o folclore irlandés, son "terres non consagrados onde as almas esquecidas claman para que acabe o purgatorio".
Non hai xeito seguro de defenderte da Gorta do Medo, pero hai algunha protección que podes tomar: levar unha codia de pan no peto pode protexerte do efecto de fame de pisalo, tamén se cre que as migas de pan espalladas na zona afectada reverterán o feitizo nos malditos recentemente e definitivamente se queres acabar coa maldición, debes salgar e queimar o campo.
Irlanda
Mundo Máxico
Irlanda
The Sluagh was regarded as composed of the souls of the dead flying through the air. Their appearance was like a flight of grey birds. They were haggard and thin, bird-like even when not in flight, with wings forming a sort of cape. They could approach a person and take them by air from one place to another. It is said that Sluagh “commanded men to follow them, and men obeyed having no alternative.” They flew around seeking souls to steal. When a person lay dying, the door, and the window of the west side of the house were secured to keep spirits out. The most dangerous time was Samhain. Sometimes men were returned but they were never the same.The name comes from Old English (slog) meaning “host, army, crowd, assembly.” In video games, they can be encountered as scavenging, animalistic creatures that prey on souls. It seems that these creatures no longer exist, but avoid travelling alone in the dead of night, specially at Halloween. And if you glimpse a flock of blackbirds overhead, make sure they are what they seem!
Mundo Máxico
o sluagh
.
Considerábase que o Sluagh estaba composto polas almas dos mortos que voaban polo aire. O seu aspecto era como un voo de paxaros grises. Eran demacrados e delgados, parecidos a un paxaro aínda cando non voan coas ás que formaban unha especie de capa. Poderían achegarse a unha persoa e levala por aire dun lugar a outro. Dise que o Sluagh "mandou aos homes que os seguisen e os homes obedeceron sen ter alternativa". Voaron por aí buscando almas para roubar. Cando unha persoa xacía morrendo, a porta e a xanela do lado oeste da casa estaban aseguradas para manter os ánimos fóra. O momento máis perigoso foi o Samhain. Ás veces os homes eran devoltos pero nunca eran os mesmos. O nome provén do inglés antigo (slog) que significa "anfitrión, exército, multitude, reunión". Parece que estas criaturas xa non existen, pero evita viaxar só no medio da noite, especialmente no Halloween. E se albiscas unha bandada de merlos enriba, asegúrate de que son o que parecen!
irlanda
Mundo Máxico
Mundo Máxico
The Pooka may look like an animal or like a person with beast features. It very usually takes the shape of a black horse with scary yellow eyes, or in different occasions, a goat, a cat or a dog. It only shows up in isolated rural areas. The Pooka has got a mischievous behaviour and can cause benefit or harm to people. When it takes on an evil personality, it likes to frighten children and smash vegetable patches but when it takes on a nice nature then it prevents people from dangerous situations and helps them with their jobs.
Irlanda
a pooka
.
O Pooka pode parecer un animal ou unha persoa con trazos de besta. Adoita adoptar a forma dun cabalo negro con ollos amarelos asustados, ou en diferentes ocasións, unha cabra, un gato ou un can. Só aparece en zonas rurais illadas. O Pooka ten un comportamento traste e pode causar beneficios ou danos ás persoas. Cando adquire unha personalidade malvada, gústalle asustar aos nenos e esnaquizar vexetais, pero cando adquire unha natureza agradable, evita que as persoas entren en situacións perigosas e axúdalles no seu traballo.
irlanda
Mundo Máxico
Mundo Máxico
In Celtic mythology, the Aos Sí are a supernatural race similar to fairies.They are supposed to be pre-Celtic inhabitants of Ireland or fallen angels. They are similar to humans and mostly defined as very beautiful, although they can also be terrifying. They live underground, in an invisible world, parallel to the human world. They are able to travel through the air and to modify their appearance. They can contact humans and interact with them, protecting, healing and teaching them.
However, sometimes the Aos Sí are disturbed by humans’ actions, and in those cases they can curse them. Humans have to be careful with trees and mounds, as they are often protected by the Aos Sí. Every time they appear, a strange sound can be heard, like thousands of bees.
Irlanda
os aos sí
.Na mitoloxía celta, os Aos Sí son unha raza sobrenatural semellante ás fadas. Suponse que son habitantes precélticos de Irlanda ou anxos caídos. Son semellantes aos humanos e a maioría defínese como moi fermosos, aínda que tamén poden ser terroríficos. Viven baixo terra, nun mundo invisible, paralelo ao mundo humano. Son capaces de viaxar polo aire e de modificar o seu aspecto. Poden contactar cos humanos e interactuar con eles, protexéndoos, curándoos e ensinándoos.
Non obstante, ás veces os Aos Sí son perturbados polas accións dos humanos, e neses casos poden maldicilos. Os humanos temos que ter coidado coas árbores e os montes, xa que moitas veces están protexidos polo Aos Sí. Cada vez que aparecen escoitase un son estraño, como miles de abellas.
irlanda
Mundo Máxico
Irlanda
Fairy forts are circular enclosures surrounded by earthen or stone blocks. They are also called “ringforts”. Thousands of ringforts are scattered around Ireland. Fairy forts date from a time spanning from the Iron Age to the early medieval period.
Depending on the region, the earthen constructions are known as “raths”, “lisses” or “duns”, and the stone versions as “cashels”. Some have a dual status: places of historical dwelling or places that allow access to the Otherworld.
Ringforts usually served to protect the cattle at night from raiders and wolves. As time passed, people changed to more open forms of habitation, and it is said that the fairies then move in making ringforts their new homes. Therefore, fairies are the greatest protectors of Irish archaeology because farmers refuse to touch them for fear of the revenge of these supernatural creatures. According to superstition, they could interfere with the family’s luck, health, livestock, home or fortune.
Prehistoric artefacts, such as bronze age axes, arrowheads or spinning whorls have been discovered in fairy forts and known as “thunderbolts”, “fairy darts” and “millstones”. Therefore, ringforts can provide important insights into the history, material culture and modes of dwelling of the past. Fairy forts are a significant part of Irish built heritage. They are protected by law, and many are National Monuments.
Mundo Máxico
castros de fadas
.
Os castros de fadas son recintos circulares rodeados de bloques de terra ou pedra. Tamén se lles chama "ringforts". Miles de castros están espallados por Irlanda. Os castros de fadas datan dunha época que abarca desde a Idade do Ferro ata o período altomedieval. Segundo a rexión, as construcións de terra coñécense como "raths", "lisses" ou "duns", e as versións de pedra como "cashels". Algúns teñen un dobre status: lugares de morada histórica ou lugares que permiten o acceso ao Alén.
Os castros normalmente servían para protexer o gando durante a noite dos asaltantes e dos lobos. A medida que pasou o tempo, a xente cambiou a formas máis abertas de habitación, e dise que as fadas entón mudan para facer dos castros os seus novos fogares. Por iso, as fadas son as maiores protectoras da arqueoloxía irlandesa porque os labregos néganse a tocalas por medo á vinganza destas criaturas sobrenaturais. Segundo a superstición, poderían interferir coa sorte, a saúde, o gando, o fogar ou a fortuna da familia.En castros de fadas descubríronse artefactos prehistóricos, como machados da idade de bronce, puntas de frechas ou espiras xiratorias, coñecidos como "raios", "dardos de fadas" e "pedras de muíño". Polo tanto, os castros poden proporcionar información importante sobre a historia, a cultura material e os modos de habitar do pasado. Os fortes de fadas son unha parte importante do patrimonio construído irlandés. Están protexidos pola lei, e moitos son monumentos nacionais.
irlanda
Mundo Máxico
Mundo Máxico
This supernatural mythological figure is a tiny solitary fairy that belongs to the Irish folklore. Its name comes from old Irish and means “little body”.
Leprechauns are usually represented as little bearded men wearing green clothes.
According to the legend, he is said to have a hidden pot of gold which is supposed to give supernatural wealth. Because of this, people want to capture and threaten him with bodily violence so that he might reveal where the pot is hidden. However, it is very difficult to capture him, because he runs a lot, plays practical jokes to trick his captors and vanishes. On the other hand, he becomes vulnerable when he stops to mend his shoes, as they usually wear out after so much running. Then, people seize the moment to capture him and get his gold.
Nowadays, Leprechauns are still present in our popular culture. He is one of the most well-known symbols in the Irish celebration of Saint Patrick’s Day and he also appears in more modern versions of this mythological figure, such as the character of Mad Sweeney in American Gods, the series based on Neil Gaiman’s novel of the same name.
Irlanda
o leprechaun
.
Esta figura mitolóxica sobrenatural é unha pequena fada solitaria que pertence ao folclore irlandés. O seu nome provén do irlandés antigo e significa "corpiño".
Os duendes adoitan representarse como homes pequenos con barba que levan roupa verde.
Segundo a lenda, dise que ten un pote de ouro escondido que se supón que dá riqueza sobrenatural. Por iso, a xente quere capturalo e ameazalo con violencia corporal para que poida revelar onde está agochada a pota. Porén, é moi difícil capturalo, porque corre moito, fai bromas para enganar aos seus captores e desaparece. Por outra banda, vólvese vulnerable cando se para a arranxar os zapatos, xa que adoitan desgastarse despois de tanto correr. Entón, a xente aproveita o momento para capturalo e conseguir o seu ouro.
Hoxe en día, os Leprechauns seguen presentes na nosa cultura popular. É un dos símbolos máis coñecidos na celebración irlandesa do día de San Patricio e tamén aparece en versións máis modernas desta figura mitolóxica, como o personaxe de Mad Sweeney en American Gods, a serie baseada na novela de Neil Gaiman de o mesmo nome.
irlanda
Mundo Máxico
Qui n'a, dans le Jura, jamais entendu parler de la Vouivre? La légende, mentionnée dans tous les ouvrages folkloriques comtois, est au siècle XIX, fortement ancrée dans les croyances populaires et largement répandue, notamment dans les campagnes.
Elle est un serpent d'eau, possédant deux pattes, deux ailes et pas de bras, ce qui la différencie de ce à quoi elle est trop souvent comparée: le dragon. Cependant comme lui, elle est une gardienne de trésor. Sa cachette est souterraine, et on en peut donc apercevoir cette créature lavant ses ailes brillantes au bord de l'eau.
La Vouivre a inspiré le roman de Marcel Aymé: "elle porte, sur son front, une énorme pierre précieuse d'une valeur inestimable, appelée l'escarboucle. Avant de se baigner elle la dépose sur la rive, la cache dans la mousse ou sous une pierre. C'est à ce moment-là seulement qu'on a des chances de s'en emparer, et alors fortune est faite. Mais si la Vouivre surprend le voleur, sa vengeance sera terrible".
L'escarboucle est dans les légendes jurassiennes l'oeil unique de la Vouivre. Bien évidemment, elle fascine les hommes dans toutes les légendes, et parfois ceux d'entre eux qui parviennent à s'en emparer apprennent qu'elle possède le pouvoir de changer le fer en or. Il arrive que la Vouivre crache le feu, mais elle est avant tout associée à l'eau.
Mundo Máxico
France
A Vouivre
Quen, no Xura, non ten oido falar da Vouivre? A lenda, citada en todas as obras populares de Comtois, está fortemente ancorada nas crenzas populares do século XIX, e moi difundida, sobre todo no campo.
É unha serpe de auga, con dúas patas, dúas ás e sen brazos, o que a diferencia do que se compara con demasiada frecuencia: o dragón. Porén, coma el, é unha gardián do tesouro. O seu agocho está baixo terra, polo que podemos ver a esta criatura lavando as súas brillantes ás ao bordo da auga.
La Voiuvre inspirou a novela de Marcel Aymé: "ela leva, sobre a sua fronte, unha enorme pedra preciosa dun valor inestimable, chamada o carbunclo. Cando se bana, ela a deposita na riveira, a esconde no musgo ou sobre unha pedra. Só é daquela cando hai unha posibilidade de apoderarse del, e tamén da súa fortuna. Pero se a Vouivre sorprende o ladrón, a súa vinganza será terrible".
O carbunclo é nas lendas do Xura o único ollo da Vouivre. Evidentemente, ella fascina os homes en todas as lendas, e as veces os que conseguen apoderarse dela, aprenden que posúe o poder de cambiar o ferro en ouro. A Vouivre esconde o lume nela, pero está asociada, sobre todo á auga.
Francia
Mundo Máxico
France
Une créature fantastique propre à la Gascogne et aux régions avoisinantes (Pyrénées). C'est un croque-mitaine particulièrement effrayant. Elle est généralement décrite comme une jambe seule, parfois munie d'un oeil au genou. Elle surgit dans la nuit pour emporter et dévorer les imprudents. La nature étrange de cet être et le manque de détails le rendent encore plus troublant.
Mundo Máxico
O Cam-Cruse
O Cam-cruse é unha criatura fantástica específica de Gascuña e das rexións circundantes (Pirineos). É un bogeyman especialmente asustador. Xeralmente, é descrito cunha soa perna, ás veces cun ollo no xeonllo. Xorde na noite para levar, e devorar, os incautos. A estraña natureza deste ser e a falta de detalles fan que sexa aínda máis preocupante.
Francia
Mundo Máxico
France
La Garache est une version féminine du célèbre lou-garou qui appartient au folklore français. En Vendée et dans le Poitou elle est une femme ayant commis un crime qui, durant la nuit, se verra prendre l’apparence d’une louve. Son châtiment durera plus ou moins longtemps en fonction de la gravité de l’acte qui en est la cause. Elle reprend son aspect d’origine en cas de blessure.
À Aizenay on raconte qu’un homme ayant souhaité suivre sa femme, garache, s’était enduit de graisse magique et avait prononcé une formule censée le mener à elle. Il se trompa légèrement dans la prononciation et atterrit dans un buisson d’épines, sous forme de loup. Mais en voyant sa femme sauter une rivière d’un bond, il eut le malheur de s’écrier “ Jésus”! formule qui lui retira sa forme magique et l’obligea à rentrer à pied.
,
Mundo Máxico
A Garache
La Garache é unha versión feminina do famoso lobishome que pertence ao folclore francés. En Vendée e Poitou é unha muller que cometeu un crime que, durante a noite, tomará a aparencia dun lobo. O seu castigo durará máis ou menos en función da gravidade do feito que o causou. Volve ao seu aspecto orixinal en caso de lesionarse
En Aizenay dise que un home que quería seguir á súa muller, garache, se cubrira de graxa máxica e pronunciara unha fórmula que se supoñía que o conducía ata ela. Equivocou a pronuncia lixeiramente e aterrou nun arbusto espiño, en forma de lobo. Pero cando viu a súa muller saltar sobre un río, tivo a desgraza de gritar "Xesús"! fórmula que eliminou a súa forma máxica e lle obrigou a camiñar para casa.
Francia
Mundo Máxico
Mundo Máxico
Le Rougarou, aussi connu sous le nom du Loup-Garou, est une légende d’origine améridienne, plus précisément du folklore des communautés francophones de Louisiane et de Québec.
La légende dit qu'il y a une personne maudite qui se transforme la nuit de chaque pleine lune dans un loup, ayant les connaissances de la personne transformée. La légende est souvent utilisée pour inspirer la peur, comme un avertissement pour les enfants d'obéir à leurs parents, parce que, sinon, le loup arrivera et menacera les jeunes.
Dans la tradition, une personne pourrait se transformer dans un Loup-Garou s'il ne confesse pas ses péchés, la malédiction dure 101 jours. C'est dit que le Rougarou ne sait pas compter au-delà de 12, donc pour se protéger, on met 13 d’un objet pour le confondre. Les loups sont dits d’être dans les forêts, mais le Rougarou se transforme en humain durant la journée. Sa malédiction ne se termine que lorsqu’il verse le sang d’une victime.
Québec
O Rougarou
O Rougarou, tamén coñecido como o lobishome, é unha lenda de orixe americana, máis precisamente do folclore das comunidades francófonas de Luisiana e Quebec. Conta a lenda que hai un home maldito que se transforma pola noite de cada lúa chea nun lobo, tendo o coñecemento da persoa que se transforma. A lenda úsase a miúdo para inspirar medo, como unha advertencia aos nenos para que obedezcan aos seus pais, se non, o lobo virá e ameazará aos mozos. Na tradición, unha persoa podería transformarse nun home lobo se non confesa os seus pecados, e a maldición dura 101 días. Dise que o Rougarou non pode contar ate 12, polo que para protexerse poderíase por 13 nun obxecto para confundilo. Dise que os lobos están no bosque, pero o Rougarou transfórmase en humano durante o día. A súa maldición só remata cando derrama o sangue dunha vítima.
Quebéc
Mundo Máxico
Mundo Máxico
Le nuton est un petit être de trente centimètres et traits fins du folklore Belge, qui appartient à la famille du Petit Peuple et qui se ressemble aux elfes et gnomes. Il partage leur origine mais au lieu d’habiter dans les champignons, il habite dans les fractures rocheuses, les cavités ou les cavernes situées dans les forêts – surtout dans le Forêt de l’Ardenne, en Belgique. Il est dit que seulement les personnes avec un cœur pur et l’esprit délicat peuvent avoir la possibilité de les voir. Les Nutons ne parlent pas beaucoup, ils ont l’air d’être solitaires, et on ne doit pas les déranger. C’est pour ça que, selon la tradition populaire, les gens peuvent laisser des objets cassés avec de la nourriture à l’entrée de leur caverne la nuit, et ils apparaissent réparés le lendemain.
Belgique
O Nutón
O Nutón é un pequeno ser, duns trinta centímetros, e lixeira feitura do folclore belga, pertencente á familia da “Xente pequena” e que é moi semellante ós elfos e ós gnomos, con quenes comparte a súa orixe, pero en lugar de habitar entre os cogomelos, vive en fracturas de rochas, cavidades ou covas situadas en bosques, especialmente no bosque das Ardenas, Bélxica. Disque só as persoas cun corazón limpo e mente delicada poden albiscalos. Os Nutóns non falan moito, gústalles estar sós e non deben de ser amolados. Por iso, segundo a tradición popular, a xente pódelles deixar trebellos escachados con comida ás portas da súa caverna á noite, e aparécenlles arranxados no día seguinte.
Bélxica
Mundo Máxico
France
Les rues de la ville de Colmar connaissent des nuits perturbées par une étrange créature. C’est l’une des légendes alsaciennes les plus connues : le Nachtkalb, littéralement “veau de nuit“, dont personne n’a vraiment réussi à en définir la silhouette. La nuit, il erre dans les rues de Colmar et prend un malin plaisir à agresser les ivrognes et autres noctambules flânant désespérément en ville. La collégiale Saint-Martin et le Koïfhus, fort en passage, sont ses lieux favoris.
Le Nachtkalb attaque ses victimes par derrière et leur provoque des frayeurs telles que ces dernières tombent d’épuisement après leur fuite. Une fois rentrées chez elles, elles s’endorment et oublient toute leurs mésaventures. Au matin, elles se réveilleront piquées par de violents maux de têtes. La curiosité est un vilain défaut ! Malheur aux curieux qui voudraient observer la vache nocturne.
v
Mundo Máxico
O Nachtkalb
As rúas da cidade de Colmar viven noites perturbadas por unha estrana criatura. Esta é unha das lendas alsacianas máis coñecidas: o Nachtkalb, literalmente "becerro nocturno", cuxa silueta ninguén conseguiu definir realmente. Pola noite, deambula polas rúas de Colmar e goza de atacar aos borrachos e outros noctámbulos que deambulan desesperadamente pola cidade. A colexiata de Saint-Martin e os Koïfhus, moi concorridos, son os seus lugares favoritos.O Nachtkalb ataca ás súas vítimas por detrás e dálles tal medo que caen de esgotamento despois da súa fuxida. Unha vez de volta á casa, dormen e esquecen todas as súas desventuras. Pola mañá, espertarán mordidos por violentas dores de cabeza. A curiosidade é mala! Ai dos curiosos que queiran observar a vaca nocturna.
Francia
Mundo Máxico
Italia
La Befana è una vecchietta che porta sacco pieno di dolci e regali per i bambini buoni e carbone per i bambini più monelli. Per ricevere i suoi regali è necessario appendere una calza alla finestra. Ha vesti logore e viaggia a cavallo di una scopa. È molto diffusa, conosciuta in tutta Italia. Viene nella notte tra il 5 e il 6 gennaio.
I Re Magi in cammino per Betlemme hanno bussato alla porta di questa vecchina per chiedere informazioni e le hanno proposto di seguirli per presentarsi a Gesù appena nato. Lei, indaffarata a cuocere biscotti, avrebbe rifiutato. Pentitasi poco dopo, sarebbe uscita per raggiungere i tre Re, ma, non riuscendo a trovarli, avrebbo cominciato a lasciare i suoi dolci biscotti nelle case si tutti i bambini lungo il cammino.
Mundo Máxico
A Befana
A Befana é unha velliña que leva un saco cheo de doces e agasallos para os nenos e as nenas boas e carbón para os máis trastes. Para recibir os seus agasallos cómpre colgar un calcetín da xanela. Leva unha vestimenta gastada e voa cunha vasoira. É unha persoaxe coñecida por toda a Italia. ven na noite entre o 5 e o 6 de xaneiro.
Os Reis Magos, no seu camiño cara a Belén, chamaron á porta desta velliña para lle pedir informacións e para logo preguntarlle se quería ir con eles a ver ao neno Xesús acabado de nacer. Ela, ocupada preparando galletas, rechazou a proposta. Pouco despois, arrepentida, saiu á procura dos Reis. Ao non atopalos, comezou a deixar galletas en todas as casas dos nenos que atopaba no seu camiño.
Italia
Mundo Máxico
Italia
Il buffardello agisce di notte, lanciando urla sgradevoli e compiendo scherzi a persone e animali domestici, anche se non è ritenuto pericoloso. Un dispetto molto comune è quello di salire e camminare sul petto o sullo stomaco delle persone mentre dormono provocando un senso di soffocamento, o immobilizzando le mani. Tira via le coperte, fa rumori strani in casa o in camera da letto o nasconde oggetti, spegne le luci, tagli a chiazze la barba degli uomini mentre dormono.
Nelle cantine ruba il vino dalle botti e fuori di casa butta all'aria il bucato steso ad asciugare.
Succhia il latte delle mucche, trasforma il latte in olio, intrica le code delle vacche e dei cavalli, spaventa le pecore. È stato visto cavalcare una cavalla di notte per le vie del paese.
Mundo Máxico
Buffardello
O buffardello actúa pola noite, soltando gritos desagradables e facendo bromas ás persoas e mais aos animais, aínda que non se considera perigoso.
Unha piada moi común é subir sobre o peito ou sobre o estómago das personas mentres durmen provocándolles unha sensación de asfixia ou inmobilizando as mans. Quita as mantas, fai ruídos extraños na casa ou no dormitorio e esconde obxectos, apaga as luces e corta de calquera xeito as barbas dos homes mentres durmen.
Nas adegas rouba o viño das barricas e fóra da casa tira a roupa colgada para secar.
Chupa o leite das vacas, transforma o leite en aceite, enreda o rabo das vacas e dos cabalos, asusta as ovellas. Vírono montando unha egua de noite polas rúas da vila.
Italia
Mundo Máxico
Italia
Il Silvius è una creatura mitologica che nasce dalla tradizione dell'Italia del Nord, nella zona del Mediolanum ma che si è diffusa in tutta Italia. Figura amata e odiata a parti uguali. Temuta dai bambini: le madri solevano dire ai figli più monelli che, se non andavano a letto presto, li avrebbero mandati ad Arcore, il regno incantato di Silvius.
Il suo viso sembra sempre più giovane, infatti si dice che con lui il tempo vada al contrario: per i suoi poteri magici, quando si parla di diritti dei lavoratori, parità di genere o Sanità Pubblica sembra che le parole non abbiano più significato.
In molti hanno cercato di catturare il Silvius, ma sembra impossibile. Anche i riti più forti come "Sentenza definitiva" non valgono contro le sue magie "Prescrizione" o "Provvedimento ad personam".
Mundo Máxico
Silvius
O Silvius é unha criatura mitolóxica que nace da tradición da Italia no Norte, na zona do Mediolanum, pero que se espallou por toda Italia. Personaxe amada e odiada a partes iguais. Temida polos nenos e nenas: as nais acostumaban dicirlles aos fillos máis trastes que, de non iren á cama pronto, enviaríanos a Árcore, o reino embruxado de Silvius.
A súa cara parece cada vez máis nova, de feito, dise que retrocede no tempo. Polo seu poder máxico, cando se fala de dereitos dos traballadores, da paridade dos xéneros ou de sanidade pública parece que as palabras perden o seu significado.
Moitos trataron de cazar o Silvius, pero parece imposible. Incluso os rituais máis poderosos como a “Sentenza Definitiva” non teñen poder contra as súas maxias “Prescrición” ou “Provedemento Ad Personam”.
Italia
Mundo Máxico
Österreich
Die Gestalt des Krampus stammt aus Österreich und dem Alpenland. Er ist die böse Schreckensgestalt, die im Advent und Weihnachten gemeinsam mit dem Nikolaus auftritt und die unartigen Kinder zur Ordnung ruft. Durch sein düsteres Äußeres mit einem dunklen Mantel und einem geschwärzten Gesicht macht der Krampus nicht nur den Kleinen Angst. Gelegentlich tritt er mit einer kunstvoll verzierten Holzmaske auf, die wiederum sein Gesicht nicht erkennen lässt.
Bekleidet ist er mit einem Mantel oder einem Hosenanzug, der meistens aus Fell ist. Er trägt echte Hörner aus einer Ziege, einem Steinbock oder einem Wieder.
Damit der Krampus ordentlich Krach macht, sind an seinem Gürtel oder auf seinem Rücken Glocken angebracht. Ein Schwanz aus Pferdehaaren darf ebenso wenig fehlen wie eine Rute, die er auf dem Rücken trägt. Damit bestraft er unartige Kinder, manchmal aber auch böse Erwachsene. Je nach Region ist das Aussehen ein bisschen unterschiedlich, schaurig und angsteinflößend ist es aber in jedem Fall.
Mundo Máxico
KRAMPUs
.A figura do Krampus provén de Austria e os Alpes. É a figura malvada e aterradora que aparece en Advento e Nadal xunto con San Nicolás e chama á orde aos nenos travesos. Co seu aspecto lúgubre con pelame escura e rostro ennegrecido, o Krampus non só asusta aos máis pequenos. De cando en vez aparece cunha máscara de madeira elaboradamente decorada, que á súa vez non deixa ver o seu rostro. Está vestido cun abrigo ou un traxe de pantalón, que xeralmente está feito de pel. Leva cornos reais que proveñen dunha cabra, dunha cabra montesa ou dun carneiro.
Os cascabeis colócanse no cinto ou na parte traseira do Krampus para que poidan facer moito ruído. O rabo de crin de cabalo é imprescindible, así como unha vara que leva ao lombo. Úsao para castigar aos nenos traviesos, pero ás veces tamén aos malos adultos. Dependendo da rexión, a aparencia é un pouco diferente, pero sempre dá moito medo.
AustriA
Mundo Máxico
Mundo Máxico
Die Legende erzählt, dass vor langer Zeit in Köln die Heinzelmännchen lebten, ein Volk von Kobolden, die sich um alle Arbeiten kümmerten, aber nur, wenn die Menschen schliefen. Auf diese Weise konnten die Bewohner der Stadt tagsüber tun und lassen, was sie wollten, denn nachts, während sie schliefen, erledigten die Heinzelmännchen ihre Arbeit und ließen alles für den nächsten Morgen erledigen.
Die Frau des Schneiders war jedoch sehr neugierig und wollte sehen, wie sie aussahen. So ließ sie eines Nachts Erbsen auf dem Boden liegen und blieb wach; und als sie hörte, wie sie ausrutschten, lief sie mit einer Laterne hin, um sie zu betrachten. Die Heinzelmännchen waren so verärgert, dass sie Köln verließen, und die Einwohner der Stadt mussten seitdem ihre eigene Arbeit machen.
Die Geschichte wurde 1826 von dem Kölner Lehrer Ernst Weyden geschrieben, und seither sind diese Figuren zu einem der Symbole der Stadt geworden, die auf allen möglichen Souvenirs und Dekorationen zu finden sind. Eine berühmte Statue in der Nähe des Kölner Doms erinnert an das Heinzelmännchen und an die von allen Bewohnern der Stadt am meisten gehasste Frau.
Köln (Deutschland)
Die Heinzelmännchen
.Conta esta lenda que hai moito tempo vivían en Colonia os Heinzelmännchen, una raza de trasgos que se ocupaban de todo o traballo, pero só cando a xente durmía. Desta maneira, os habitantes da cidade podían adicarse ao que quixesen durante o día xa que pola noite, mentres durmían, os Heinzelmännchen ocupábanse do seu traballo e deixábano todo feito para a mañá seguinte.
Con todo, a muller do xastre era moi curiosa e quería ver que aspecto tiñan, así que una noite deixou guisantes no chan e quedou esperta; e cando os ouviu escorregar, correu cunha lanterna a velos. Os Heinzelmännchen enfadáronse tanto que se foron de Colonia, e dende entón os habitantes da cidade tiveron que facer o seu propio traballo.
Esta historia aparece por primeira vez nunha obra do escritor Ernst Weyden en 1826 e pasan a ser un dos símbolos da cidade, estando presentes en todo tipo de souvenirs e decoracións. Una famosa estatua, situada preto da Catedral de Colonia, lembra a os Heinzelmännchen e á muller máis odiada por todos os habitantes da cidade.
Colonia
AlemañA
Mundo Máxico
Mundo Máxico
.Rübezahl ist ein Geist aus den Bergen. Den Sagen nach lebt er im Riesengebirge, das heute in Polen und Tschechien liegt. Auf Tschechisch sagt man Krakonoš. Es soll ein Geist oder Riese mit schlechter Laune sein.
Eigentlich ist sein Reich unter der Erde. Aber trotzdem will er immer wieder Menschen treffen. Immer, wenn die Bewohner des Riesengebirges in Not waren, gingen sie in den Wald und riefen ihren Berggeist Rübezahl zu Hilfe. Manchmal half er den Menschen, manchmal spielte er ihnen Streiche.
Geschichten über Rübezahl oder Riebenzahl gibt es seit etwa 400 Jahren. Er selbst hält sich für den Herrscher der Berge und hasst es, wenn man ihn verspottet.
Das Riesengebirge gehörte vor dem Zweiten Weltkrieg auch zu Deutschland. Die Gegend dort gehörte zur Provinz Schlesien. Für die Deutschen aus Schlesien ist der Berggeist Rübezahl ein Teil ihrer Kultur und Geschichte. In der schlesischen Stadt Görlitz, im Bundesland Sachsen, gibt es sogar ein Rübezahl-Museum.
Die Legende erzählt, dass Rübezahl sich eines Tages in ein Mädchen verliebte. Er hat es mit in sein Reich genommen. Das Mädchen aber war dort sehr unglücklich und wollte wieder zurück. Sie versprach dem Berggeist, ihn zu heiraten, wenn er für sie alle Rüben auf dem Feld zählen würde. Als der Geist nun die Rüben zählte, gelang dem Mädchen die Flucht. So soll Rübezahl zu seinem Namen gekommen sein.
Deutschland/Polen
RÜBEZAHL
.Rübezahl é un espírito das montañas. Segundo as lendas vive nos Montes Xigantes, que hoxe se atopan en Polonia e na República Checa. En checo dise Krakonoš. Dise que é unha un xigante con mal carácter. En realidade, o seu reino é subterráneo. Pero aínda así, sempre quere coñecer xente. Cando os habitantes dos Montes Xigantes atopábanse en apertos, ían ao bosque e chamaban a Rübezahl, na súa axuda. Ás veces axudaba á xente, ás veces xogáballes malas pasadas. As historias sobre Rübezahl existen dende fai uns 400 anos. Considérase o gobernante das montañas e odia que a xente se mofe del. Os Montes Krakonoš tamén pertencían a Alemaña antes da II Guerra Mundial. A zona pertencía á provincia de Silesia. Para os alemáns de Silesia, o espírito da montaña Rübezahl forma parte da súa cultura e historia. Mesmo hai un museo de Rübezah na cidade silesiana de Görlitz, no estado federal de Sajonia. Conta a lenda que un día Rübezahl namorouse dunha moza. Levouna con el ao seu reino. Pero a moza era moi infeliz alí e quería volver. Ela prometeu ao espírito da montaña casar con el se lle contaba todos os nabos do campo. Cando o espírito contou os nabos, a moza logrou escapar. Así é como se di que Rübezahl obtivo o seu nome. (*Rübe=Nabo)
Alemaña/Polonia
Mundo Máxico
Deutschland
Klabautermänner sind auf Schiffen lebende Kobolde. Sie helfen fleißig bei der Instandhaltung der Schiffe, auf denen sie leben, und warnen den Kapitän, wenn Gefahr droht. Da sie wie alle Kobolde sehr schüchtern sind, bleiben sie meist unsichtbar. Nachts, wenn die Seeleute schlafen, spielt der Klabautermann ihnen aber auch gerne Streiche.
Ihr Aussehen gleicht dem eines Matrosen – mit Hammer und Pfeife, mit roten Haaren und grünen Zähnen. Einige Seeleute behaupten, sie verlassen das Schiff erst, wenn es untergeht; andere dagegen, sie gehen gelegentlich von Bord, um das Eintreffen des Schiffes im Hause des Kapitäns anzukündigen.
Mundo Máxico
KLABAUTERMANN
.
*
Os Klabautermänner son trasgos que viven nos barcos. Axudan con dilixencia ao mantemento dos barcos nos que viven e avisan ao capitán cando hai perigo. Ao ser moi tímidos, como todos os trasgos, adoitan permanecer invisibles. Con todo, pola noite, cando os mariñeiros dormen, aos trasgos gústalles gastarlles bromas. O seu aspecto aseméllase ao dun mariñeiro: con martelo e pipa, pelo vermello e dentes verdes. Algúns mariñeiros afirman que só abandona o barco cando se afunde, mentres que outros din que de cando en vez desembarca para anunciar a chegada do barco á casa do capitán.
Alemaña
Mundo Máxico
Mundo Máxico
México
El ahuízotl es una criatura legendaria perteneciente a la mitología mexicana. El nombre procede del náhuatl, la lengua del Imperio azteca, y puede traducirse como "perro de agua" o "el espinoso del agua". Tenía el tamaño de un perro, las orejas negras y puntiagudas, el pelo negro y una cola larga rematada en una mano simiesca con la que atrapaba y ahogaba a quienes se acercaban a él.
La leyenda cuenta que Tláloc, el dios de la lluvia en la cultura náhuatl, elegía a las víctimas -normalmente pescadores- para portar sus almas al paraíso. El ahuízotl las atraía llorando como un bebé desde la orilla o provocando remolinos que hacían saltar fuera del agua a peces y ranas.
Ahuízotl fue también el nombre de un rey azteca que falleció en 1503, curiosamente, en una inundación.
Ahuízotl
O ahuízotl é unha criatura lendaria pertencente á mitoloxía mexicana. O nome procede do náhuatl, a lingua do Imperio azteca, e pode traducirse como "can de auga" ou "o espiñento da auga". Tiña o tamaño dun can, as orellas negras e puntiagudas, o pelo negro e unha cola longa rematada nunha man de simio coa que atrapaba e afogaba a quen se achegaba a el.
Conta a lenda que Tlaloc, o deus da choiva na cultura náhuatl, escolleu ás vítimas -xeralmente pescadores- para levar as súas almas ao paraíso. O ahuízotl atraíaos chorando coma un bebé da costa ou provocando remuíños que facían saltar da auga os peixes e as ras.
Ahuízotl foi tamén o nome dun rei azteca que faleceu en 1503, curiosamente, nunha inundación.
MÉXICO
Mundo Máxico
Mundo Máxico
El Salvador
El cadejo es un ser fantástico del imaginario de El Salvador, aunque es una criatura común a la cultura mesoamericana, que abarca de manera total o parcial países como Guatemala, Belice, Honduras, México, Nicaragua, Costa Rica... En varias regiones se establece una distinción entre el cadejo blanco (benigno y protector) y el cadejo negro (monstruoso y malvado). En la cultura salvadoreña se consideraba que Dios había creado al blanco y Satanás, al negro.
El cadejo tiene su origen en la mitología maya y se relaciona con el nahual o nagual, animal simbólico que en el credo popular representa el espíritu protector que cada persona tiene desde su nacimiento.
Esta criatura fantástica ha sido descrita de maneras muy diferentes. El escritor guatemalteco Miguel Ángel Asturias, Nobel de Literatura, lo dibujó como "un animal largo —dos veces un carnero por luna llena, del tamaño de un sauce llorón por la luna nueva—, con cascos de cabro, orejas de conejo y cara de murciélago".
cadejo
O cadejo é un ser fantástico do imaxinario de El Salvador, aínda que é unha criatura común á cultura mesoamericana, que abarca de maneira total ou parcial países como Guatemala, Belice, Honduras, México, Nicaragua, Costa Rica... En varias rexións establécese unha distinción entre o cadejo branco (benigno e protector) e o cadejo negro (monstruoso e malvado). Na cultura salvadoreña considerábase que Deus creara ao branco e Satanás, ao negro.
O cadexo ten a súa orixe na mitoloxía maia e está relacionado co nahual ou nagual, un animal simbólico que na crenza popular representa o espírito protector que ten cada persoa desde que nace.
Esta criatura fantástica foi descrita de xeitos moi diferentes. O escritor guatemalteco Miguel Ángel Asturias, premio Nobel de Literatura, debuxouna como «un animal longo —dous veces un carneiro en lúa chea, do tamaño dun salgueiro chorón en lúa nova—, con pezuñas de cabra, orellas de coello e cara de un morcego≫.
El salvador
Mundo Máxico
Mundo Máxico
La Yacumama es una criatura fantástica perteneciente a las mitologías peruana y ecuatoriana. El término procede del quechua y significa "madre del agua". En efecto, la Yacumama es la protectora de las fuentes de agua y, más en concreto, del Amazonas, el río más largo y caudaloso del mundo, con nacimiento en Perú.
La Yacumama es una enorme serpiente, una anaconda con una longitud superior a los sesenta metros y una fuerza arrolladora y destructora. Caza en época de lluvias, sus ojos son capaces de hipnotizar a sus víctimas y el estruendo que provoca al moverse puede oírse en kilómetros a la redonda.
Este ser fantástico tiene su origen en la laguna peruana de Yarinacocha. Allí cuenta la leyenda que se la encontró un pescador que milagrosamente logró huir de la Yacumama para revelar al mundo su existencia.
Perú y Ecuador
yacumama
O Yacumama é unha criatura fantástica pertencente ás mitoloxías peruana e ecuatoriana. O termo provén do quechua e significa "nai da auga". En efecto, o Yacumama é o protector das fontes de auga e, máis concretamente, do Amazonas, o río máis longo e caudal do mundo, que nace no Perú.
O Yacumama é unha enorme serpe, unha anaconda de máis de sesenta metros de lonxitude e unha forza esmagadora e destrutiva. Caza na época de choivas, os seus ollos son capaces de hipnotizar ás súas vítimas e o ruído que provoca ao moverse escóitase por quilómetros á redonda.
Este ser fantástico ten a súa orixe na lagoa peruana de Yarinacocha. Alí conta a lenda que a atopou un pescador que milagrosamente logrou fuxir da Yacumama para revelar ao mundo a súa existencia.
perú e ecuador
Mundo Máxico
Mundo Máxico
El Imbunche es una criatura de Chile que tiene un cuerpo deforme.
Sus extremidades están torcidas y camina con una sola pierna. La otra pierna está pegada en la nuca. El Imbunche no puede hablar porque su lengua está cortada.
Cuenta la leyenda que el Imbunche guarda las cuevas de los brujos que roban a los niños que están sin bautizar. Los brujos también pueden utilizar al Imbunche para realizar sus venganzas.
Chile
IMBUNCHE
O Imbunche é unha criatura de Chile que ten un corpo deforme.
As súas extremidades están torcidas e camiña cunha soa perna. A outra perna está pegada na caluga. O Imbunche non pode falar porque a súa lingua está cortada.
Conta a lenda que o Imbunche garda as covas das meigas que rouban aos nenos non bautizados. Os feiticeiros tamén poden usar o Imbunche para levar a cabo a súa vinganza.
CHILE
Mundo Máxico
Mundo Máxico
Es una criatura mágica, vestida de hojas y de líquenes. Tiene una enorme cabellera que permite mirar el rostro.
Vive en los bosques en Colombia, entre las piedras de los ríos.
Es la protectora de las selvas, persigue a los cazadores y a todos aquellos que violan los recintos secretos de las montañas.
Pueden desencadenar tormentos e inundaciones cuando está poseída de furia.
Colombia
MADREMONTE
É unha criatura máxica, vestida de follas e de liques. Ten unha enorme cabeleira que permite mirar o rostro.
Vive nos bosques en Colombia entre as pedras dos ríos. É a protectora das selvas, persegue aos cazadores e a todos aqueles que violan os recintos secretos das montañas.
Poden provocar tormentas e inundacións cando se posúen con furia.
COLOMBIA
Mundo Máxico
Mundo Máxico
くび
ようかい
いっしゅう
おも
むかし
ろくろ首（轆轤首）は、日本の妖怪の一種。主として成人したばかりの娘や女中の姿で現れ、心の緩んだ時や食べ物や水を探すときに首が伸びると言われている。離魂病の一種だという説もある。
首が伸びるろくろ首がよく知られているが、首が抜け頭部が自由に飛行するものも存在する。
昔はろくろ首といえば首が伸びる妖怪ではなく、この抜け首のことを指した。
せいじん
むすめ
じょちゅう
さがす
くび
の
りこんびょう
いっしゅ
せつ
の
し
とうぶ
ひこう
そんざい
ぬ
さ
の
ゆる
ぬ
Xapón
Rokuro-kubi
Rokurokubi é un tipo de youkai xaponés. Dise que adopta a forma de filla que acaba de chegar á idade adulta ou de criada ás que se lles alonga o pescozo cando están relaxadas ou no momento de buscar comida ou auga. Tamén hai quen di que é un tipo de sonambulismo.
É moi coñecido este youkai ó que se lle alonga o pescozo pero, en realidade, tamén existe outra variedade que pode separar a cabeza do resto do corpo.
Nos contos antigos, cando falábase do Rokurokubi non era do tipo que alonga o pescozo, senón que sinalaban ó que separaba o pescozo do resto do corpo.
Xapón
Mundo Máxico
日本
ば
ゆうれい
ことば
おも
うか
「お化け」と言うと「幽霊」という言葉を思い浮かべがちだが、そうではない。「お化け」は「化ける」からきて「形を変えて他の姿になる」と言う意味である。そのため、日常的なものでも古くなるとお化けになることがある。
お化けの中で一番有名なのは：
傘化け：古い傘のお化けで、特に悪さはせず、人間を驚かすのを好む。
提灯化け：古い提灯が上下にパックリと割れて、その割れた部分が口になって長い舌が飛び出す。上半分に二つの目があるのが一般的な姿。また、顔、手が生えていることもある。
化け草履：妖怪絵巻などでは手と足が生えた巨大な草履として描かれることが多い。
み
ば
ば
かたち
か
ほか
すがた
い
にちじょうてき
ふる
かさ
おどろ
いちばん ゆうめい
かさ
この
とく
わる
ちょうちん ば
わ
ぶん
は
ふる
ぶぶん
ちょうちん
じょうげ
なが
した
と
いっぱんてき
すがた
わ
だ
かお
て
ぞう り
ようかい えまき
は
きょ だい
ぞう り
か
じょうはん
にんげん
て あし
Mundo Máxico
obake - Espíritos
Cando dicimos "Obake" é frecuente caer no erro de pensar nas "pantasmas", pero é incorrecto. Isto é porque a palabra "Obake" ven do verbo "bakeru" cambiar de forma e converterse noutra apariencia". É dicir que os obxectos mundanos cando avellentan tamén pódense converter en Obake.
Dentro dos Obake, os máis coñecidos son:
Os paraugas Obake: Son Obake con forma de paraugas vellos, e non son especialmente malvados. Gústalles asustar ós humanos.
Os faroliños Obake: toman forma dun faroliño avellentado que rasgouse de arriba abaixo, e esa parte rasgada converterase na boca, da que sairálle voando unha lingua longa. É común un faroliño Obake no que na metade superiorsaíronlle dous ollos. Por otra banda, tamén pódenlles saír cabeza ou mans.
As "zori (sandalias xaponesas)" Obake: Nos debuxos emaki de Youkai hai moitas destas sandalias xigantes ás que lle saíron mans e pés.
Xapón
Mundo Máxico
日本
にほん
みんかんしんこう
でんしょう
かみ
ようかい
日本の民間信仰において伝承される神や妖怪とも言われる伝説の存在である。一般的に山伏の服装で、赤い顔で鼻が高く、翼があってあっという間に遠くまで飛んで行ける。
天狗は高い山や木のてっぺんや、深い森の奥に住んでいる。隠れみのを着て、姿を消すことができる。
火や風を自由に起こす羽うちわを持っている。
でんせつ
そんざい
あか
かお
はな
と
たか やま
かく
ひ かぜ
じゆう
お
つばさ
き
は
いっぱんてき
やまぶし
すがた
け
ふか もり
も
ふくそう
ま
とお
おく す
Mundo Máxico
Tengu
No foclore xapones cóntanse lendas nas que son considerados seres divinos ou youkais. Polo xeral levan roupas de monxes itinerantes ("Yamabushi"), teñen cara vermella e o nariz longo. Posúen unhas ás coas que poden ir ata lonxe voando nun abrir e pechar de ollos.
Habitan no alto das montañas ou das árbores, e nas profundidades do bosque. Para facer desaparecer a súa figura visten unhas capas feitas de palla.
Co abanico que levan poden provocar lume e vento ao seu antollo.
Xapón
Mundo Máxico
日本
にほん かくち
す ようかい
いっしゅ
かっぱ
いけ
うろこ
ちから
ぬま
かわ なか
なまぐさい
とうちょうぶ
さら
みず ぬ
うしな
なか
かめ
ばあい
かっぱ
はたけ
あ
ひ ぱ こ
うみ なか す
にお
し
さら
まるがた
さら かわ
へいかつ
くち
こうら
おお
て あし
だい す
およ
す
わ
こ
さかな
む もう ぶ
みじか
くちばし
せ
みず か
しんちょう
ひく
た
みず なか
Mundo Máxico
Kappa
En todo Xapón transmítese que son un tipo de youkai do mundo acuático. Os kappa habitan os estanques, pantanos, ríos ou o mar, e desprenden un fedor a crudo coma os peixes.
Na parte superior da cabeza teñen un platiño, que é cicular e liso, carente de pelo, e sempre empapado en auga. Ao secárselles o plato ou rompérselles perden o seu poder, e morren.
A boca é un peteiro curto e na espalda teñen unha cuncha como a das tartarugas. Brazos e pés na maioría dos casos teñen menbranas. Teñen unha altura baixa, de aproximadamente un metro. Aos Kappa gústanlles os cogombros e as travesuras. Por exemplo, gústalles arrasar os arrozais e campos de cultivo, ou afundir os nenos que nadan nas súas augas.
Xapón
Mundo Máxico
Mundo Máxico
钟馗是中国传统道教的神仙，能打鬼驱邪。他相貌既凶猛又残忍。从唐代至今都流传着“钟馗捉鬼”的典故传说。钟馗作为一种护神，中国民间常将钟馗像贴于门上用以辟邪除灾。
古书记载钟馗是唐代时今陕西省的人，是非常有才华但相貌丑陋的人。据说钟馗从自终南山长途跋涉赴京应试，表现出类拔萃，本应得到朝廷重用，却因身形畸形、相貌丑陋，被皇帝厌弃。愤于遭受的不公，钟馗撞死于殿阶，终化为鬼神，成为正义的化身。
China
钟馗
(o "cazapantasmas" chinés)
Zhōng Kuí
Zhong Kui é un ser sobrenatural do taoísmo, na tradición chinesa, que pode exorcizar aos malos espíritos. O seu aspecto é feroz e cruel. Desde a dinastía Tang ata hoxe en día estendeuse esta tradición da antigüidade do “Zhong Kui cazapantasmas”. A Zhong Kui considéraselle unha divindade protectora, e no foclore chinés a miúdo cólganse imaxes de Zhong Kui encima das postas para escorrentar o mal e evitar os desastres. Nos rexistros antigos figura Zhong Kui como unha persoa da actual provincia de Shaanxi, nos tempos da dinastía Tang. Era unha persoa con moito talento pero cun físico moi desagradable. Dise que Zhong Kui fixo unha longa viaxe desde as montañas de Zhongnan ata Beijing para realizar os exames imperiais, nos que mostrou a súa excelencia. Con todo, debido á súa deformidade física e o seu aspecto tan feo, foi rexeitado polo emperador. Zhong Kui anoxado pola inxustiza sufrida matouse tirándose por unhas escaleiras, e finalmente converteuse nunha pantasma que encarna a xustiza.
CHINA
Mundo Máxico
Mundo Máxico
狐狸精，也称狐仙、狐妖。在中国神话传说中狐狸通过修炼、高人指点或吸收日月精华或人气，能够化为人形，最终达至不死之身，与人来往。这种灵魂或善或恶，其中九尾狐，是最有名的。
唐代时有谚曰：“无狐魅，不成村。”狐妖也可以成为美女，以勾引壮丁或少女。
狐狸在先秦两汉的地位最为尊崇，与龙、麒麟、凤凰一起并列四大祥瑞之一。汉代以后，狐狸精作为祥瑞的地位急剧下降。先前对狐狸的好话全没了，剩下的都是些不体面的词。
China
狐狸精
(Espíritos de raposo)
húlíjīng
“Hulijing“ ou "huyao", espíritos de raposos, tamén chamados “huxian" (raposo inmortal). Na tradición mitolóxica chinesa os raposos a través da instrución por parte de eruditos, da absorción da esencia da lúa e do sol, ou da enerxía das persoas, poden tomar forma humana e ao final alcanzar a inmortalidade, e poden ter contacto cos humanos. Poden ser espíritos do ben ou do mal. Entre eles o máis famoso é o do raposo de nove colas.
Un proverbio da dinastía Tang di: “Se non tes o encanto do raposo, non es ninguén”. Os espíritos de raposos tamén pódense converter en mulleres fermosas que seducen a homes ou mozas novas.
Os raposos nas dinastías pre-Qin e Han eran moi respectados, eran un dos catro símbolos auspiciosos, xunto co dragón, o Qilin e o fénix. Pero despois das dinastías Han, a posición dos espíritos de raposos decaeu. As palabras con sentido positivo que contiñan o termo 狐 (raposo) desapareceron, quedando só outras con sentido negativo.
CHINA
Mundo Máxico
Mundo Máxico
牛头马面是神话传说中存在于地府的鬼差，地府的勾魂使者，负责捉拿、带领阳寿终了的亡魂到地府审判。一个是牛头人身，另一个是马头人身。
“牛头”作为狱卒负责将罪人带到阎罗王面前，向阎罗王禀告罪人的罪行。“马面”，手持枪矛，负责保护地狱安全。
“牛头”的形象一般认为是来源于佛教，却“马面”的源由应该是佛教传入中国后才出现。
China
牛头马面
(cabeza de boi e cara de cabalo)
niútóu mǎmiàn
Son mensaxeiros do inframundo na mitoloxía chinesa. Encárganse de capturar e conducir ás almas dos mortos ao inframundo para ser xulgadas. Un ten cabeza de boi e o outro cabeza de cabalo e ambos teñen corpo humano.
“Niutou” (cabeza de boi) é o carcereiro encargado de levar ás persoas que cometeron malas accións ante Yan Luo Wang (Yama no budismo indio), deus do inframundo, e informarlle desas malas accións. “Mamian” (cara de cabalo), espada en man, encárgase de manter o inferno seguro.
A imaxe de “Niutou” considérase que ten a súa orixe no budismo, con todo a de “Mamian” orixinouse despois de que o budismo introducísese en China.
CHINA
Mundo Máxico
Mundo Máxico
僵尸源于明清时代，属于中国古代民间传说的鬼怪，特指复活死尸变成的鬼怪。
僵尸以人或家畜血液为食，被吸血或抓伤的人会被传染尸毒，会使用武器和武功攻击人类。
僵尸基本形象通常都是清朝官员的模样，全身僵硬，指甲发黑尖锐，青面獠牙、皮肤苍白；双手向前横着伸直展开，且用双腿不停跳跃。除了头部和四肢，身子其他部位难以运动。他们能吸收月亮阴气，吸活人的阳气，但惧怕阳光、糯米和火焰。
China
僵尸
(os zombis chineses)
jiāngshī
Os jiangshi teñen a súa orixe nas dinastías Ming e Qing, son malos espíritos do folclore da antigüidade chinesa, e refírese especialmente aos de mortos que volven á vida.
Os jiangshi aliméntanse do sangue de persoas ou animais domésticos. As persoas ás que chupan o sangue ou feren coas súas garras poden ser infectadas. Poden usar armas ou artes marciais para atacar á xente.
O aspecto dos jiangshi, xeralmente, é o dun funcionario da dinastía Qing, con todo o corpo entumecido, as uñas negras e afiadas, cara verde e dentes longos e afiados, e a pel moi pálida; Móvense cos dous brazos estendidos, e dando saltos sen parar. Fóra da cabeza e as catro extremidades, o resto do corpo ten dificultades para moverse. Poden absorber a enerxía “yin” da lúa e a enerxía “yang” das persoas, pero teñen medo dos raios do sol, do arroz glutinoso e do lume.
CHINA
Mundo Máxico
Mundo Máxico
“黑白无常”的传说开始于南宋时期。他们是中国神话中阎罗王的部下。根据它遇到的人的不同，黑白无常可以化身为奖赏做好事的人的幸运神，也可以化身为惩罚作恶的人的邪恶神。
“白无常”是一个肤色白的男人，穿着白装，戴着一顶高帽子，上面写着“一见发财”或“一见大吉”。“黑无常”是肤色黑的，穿着黑装，也戴着一顶高帽子，上面写着“天下太平”或“正在捉你”。他们的脸上常常有凶猛的表情，嘴里伸出长长的红舌头来吓走邪灵。然而，有时“白无常”看起来友好和平易近人，而“黑无常”看起来严厉和凶狠。
China
黑白无常
(Impermanencia en branco e negro)
hēibái wúcháng
A lenda de “heibaiwuchang” empezou durante a dinastía Song do Sur. Son subordinados de Yan Luo Wang (o rei do inframundo). “Heibaiwuchang” pode presentarse como un deus da boa sorte se se aparece ante persoas que realizaron boas accións, ou como un deus malvado se o fai ante persoas que cometeron malas accións.
“Baiwuchang” é unha persoa con pel branca, e traxe e chapeu alto brancos. Encima do chapeu pon “faiche rico ao verme” ou “ten sorte ao verme”. “Heibaiwuchang” ten pel escura, traxe e chapeu alto negros. Encima do chapeu pon “paz no mundo” ou “agora captúroche”. A miúdo a expresión das súas caras é moi feroz, e preséntanse sacando unha lingua vermella e longa para escorrentar aos malos espíritos. Pero ás veces, “baiwuchang” ou parece unha persoa amable e próxima, e “heiwuchang” alguén severo e cruel.
CHINA
Mundo Máxico
中文同学画的图画
(Debuxos feitos polos estudantes de chinés)
Mundo Máxico